İSMAİL DETSELİ,nin 9 Temmuz tarihli pusula gazetesindeki köşe yazısı. Osmanlılar döneminde padişah yılın belirli ay veya her hangi bir gününde atına

SENİ SEVDİM GİLİSIRA

Sende doğdum sende doydum seni yaşadım yetmiş yıllık ömrümde İzmir İstanbul Ankara çok yerler gezdim hep sen vardın

BAŞPINARDAN ÇIKTIM Baş pınardan çıktım yayla yoluna Kavalımı sazımı aldım elime Heves ledim şu dağların gülüne Hasretle gidiyorum dağlara doğru Gözet taşı ağıllar

SABAHLEYİN ERKEN

Her gün uyanmalıyız sabah erkenden Müezzinler minareden namaza derken Horozlar hak emrine uymuş öterken Şafağı pek tatlı olur güzel Konya mın

İsmail detseli den ramazan ayını karşılama naat’ı

HOŞ GELDİ N Çok uzak yollardan gelir Oruç tutan kadrin bilir Sende canlar huzur bulur Hoş geldin

ÇANAKKALE VE ANADOLU’M

Gelincik çiçek amış gövde yeşil gül kırmızı Ey şehitlerin oğulları minnetle anın atalarımızı Vatan için canını esirgemez Türklerin oğlu kızı

BÜLBÜLÜN GÜL’E AŞKI

Bir sabah seher vaktinde kafesten Hapis bülbül kaçıp bahçeye konmuş, O gün dünyasına küskünmüş bahçe Bülbülün gelişiyle gülşene dönmüş. Bağu

DEMEDİM Mİ?

İzin yoksa bir bahçeye Sakın girme demedim mi? Güller diken içindeyse Batar derme demedim mi? Çalış dünyada boş durma Yalanla ipe

KÖYÜMÜN GÜLLERİ GÜLLERİ

Mor beyazdan renkleriyle Baharda uçan kelebek ile Koku saçar tüm gönüllere Köyümüzün gülleri gülleri   Ta eski adıydı Gilissira Sonradan

GÜLLERİ BİRLİKTE DERMELİ

Hiç bir yiğit yaşamış mı dünyada gamsız

Acemi taya binilmezmiş dizginsiz gemsiz

İnan tat vermiyor canım bu yaşam sensiz